اين استاندارد از زيرمجموعه Bluetooth است و تحت آن ارتباطى با قدرتى بيشتر از خود Bluetooth ايجاد خواهد شد. ارتباط Wi-Fi كه مخفف Wireless Fidelity است بيشتر بر پايه ارتباط شبكه اينترنت به صورت بى سيم تاكيد مى كند و همين امر باعث محبوبيت بسيار زياد آن شده است با استفاده از اين تكنولوژى به راحتى در مسافرت، هواپيما و يا هتل مى توان از طريق Laptop به اينترنت متصل شد. Wi-Fi كه همان استاندارد IEEE802.11 است در مدل هاي 802.11a  و 802.11g  و 802.11b   مورد استفاده قرار مى گيرد و استاندارد اصلى آن IEEE802.11b است. در اين مدل حداكثر سرعت انتقال اطلاعات 11Mbps است و از فركانس راديويى ۴/۲ گيگاهرتز استفاده مى كند. براى سرعت بخشيدن به اين استاندارد مدل ديگرى نيز به نام ۸۰۲.11b+ ايجاد شده كه سرعت انتقال را تا ۲۲mbps افزايش مى دهد. در مدل ۸۰۲.11a سرعت اطلاعات حدود 54Mbps است و از فركانس 5GHz استفاده مى شود. به طور حتم اين مدل در آينده اى نه چندان دور جاى ۸۰۲.11b را خواهد گرفت.

802.11a : ارتباط شبكه بدون سيم با سرعت انتقال 54 مگابايت در ثانيه در باند 5 گيگاهرتز.
802.11g : ارتباط شبكه بدون سيم با سرعت انتقال 54 مگابايت در ثانيه در باند 2.4 گيگاهرتز.
802.11b : ارتباط شبكه بدون سيم با سرعت انتقال 11 مگابايت در ثانيه در باند 2.4 مگاهرتز.

براى استفاده از اين سيستم ايستگاه هايى به نام Access point در مناطق مختلف و به فواصل چند صد مترى قرار مى گيرد. اين ايستگاه ها امواج راديويى را در هوا منتشر مى كنند و هر كامپيوترى كه به Wi-Fi مجهز باشد و در محدوده اين ايستگاه ها قرار داشته باشد قادر به استفاده از اينترنت است و كاربران با قرار دادن يك كارت سخت افزارى IEEE802.11b و يا وصل كردن يك دستگاه Wi-Fi اكسترنال از طريق USB به كامپيوتر خود قادر به استفاده از اين سيستم هستند. قيمت اينترنت در اين سيستم بسيار مناسب است. مثلاً در كشور آمريكا يك Account نامحدود يك ماهه با اين سرويس به مبلغ ۲۰ تا ۳۰ دلار در اختيار كاربران قرار مى گيرد. از نظر برد موثر هم حداكثر تا ۱۵۰ متر اطراف Access Point مورد پوشش قرار مى گيرد. در اين حالت سرعت انتقال ارتباط ۱mbps است. البته هر چقدر فاصله كاربر با ايستگاه اصلى كمتر از ۱۵۰ متر باشد سرعت انتقال اطلاعات بيشتر خواهد شد. مثلاً سرعت انتقال اطلاعات در فاصله ۱۰۰ مترى mbps5.5، در فاصله ۸۰ مترى ۸mbps و در فاصله ۵۰ مترى و كمتر از آن ۱۱mbps است .

با WIMAXاینترنت همیشه در جیب شماست!

این روزها خبر از تدوین استاندارد جدیدی برای شبکه‌های بی‌سیم توسط شرکت اینتل به گوش می‌رسد. راه‌اندازی شبکه‌های بی‌سیم در ابتدا با ظهور استاندارد WiFi802.11 و نسخه‌های a، b و g آن آغاز شد. استفاده از استانداردهای یاد شده به کاربران رایانه‌های مختلف امکان می‌داد تا به صورت بی‌سیم با هم ارتباط برقرار کنند و حتی به شبکه اینترنت هم متصل شوند . اما این روزها خبر از تدوین استاندارد جدیدی برای شبکه‌های بی‌سیم توسط شرکت اینتل به گوش می‌رسد. استاندارد مذکور موسوم به Wimax 802.16 نسل جدید شبکه‌های بی‌سیم را سازمان خواهد داد. استفاده از استاندارد یاد شده سرعت ارتباطات بی‌سیم را به نحو چشمگیری افزایش داده و حجم اطلاعات رد و بدل شده در شبکه‌های اطلاع‌رسانی محلی را نیز بالا می‌برد. استفاده از Wimax فعلا برای عموم ممکن نیست، اما مدافعان هیجان زده آن در مورد مزایایش ادعاهای فراوانی می‌کنند؛ ارزان بودن تجهیزات مورد نیاز، قابلیت به کارگیری ساده، سرعت بالای انتقال اطلاعات که به 70 مگابیت در ثانیه هم می‌رسد و از همه مهمتر برد که شبکه بی‌سیم که معادل با 50 کیلومتر است، از جمله مزایای Wimax نسبت به wi-fi است. بسیاری از کارشناسان این فناوری بی‌سیم را راهی مناسب و به صرفه برای انتقال اطلاعات به فواصل دور دست می‌دانند. این در حالی است که برد فناوری بی‌سیم wi-fi از چندین متر فراتر نمی‌رفت.
Wimax نیز مانند wi-fi بیش از یک استاندارد دارد. 2 مدل اصلی این استاندارد به ترتیب، «بی‌سیم ثابت» 802.16REVD و «بی‌سیم نیمه‌سیار قابل کوچ» 802.16e نام دارند. استاندارد سوم به نام «بی‌سیم سیار» 802.20 به تازگی معرفی شده و انتظار می‌رود که در آینده ای نزدیک به عنوان استاندارد غالب و برتر صنایع مختلف برگزیده شود. استفاده از استاندارد به کاربران شبکه‌های بی‌سیم امکان می‌دهد تا در صورت ثابت بودن در یک محل به اینترنت متصل شوند، اما 2 استاندارد 802.16e و 802.20 به افرادی که در حال جابجایی هستند امکان استفاده از امکانات مشابهی را می‌دهد. با این حساب انتظار می‌رود که 2 استاندارد اخیر از مقبولیت و شهرت بیشتری برخوردار شوند. مزیت دیگر استاندارد 802.16 Revd آن است که کاربران آن ضرورتا نباید در تیررس ایستگاه‌های پرسرعت بی‌سیم قرار داشته باشند و به عبارت دیگر وجود موانع و عوارض طبیعی و غیرطبیعی ارتباط بی‌سیم کاربر این استاندارد را مختل نخواهد کرد.
انتظار می‌رود تا ظرف یکی، دو سال آینده بسیاری از کامپیوترهای لپ‌تاپ به جای فناوری بی‌سیم wi-fi به فناوری wimax مجهز شده و از مزایای گسترده و بخصوص برد فراوان آن بهره‌مند شوند.
در فناوری wimax به جای نقاطی موسوم به Hotspot که در فناوری wi-fi به نوعی ساطع‌کننده امواج بی‌سیم برقرارکننده اتصال با اینترنت بودند، از محوطه‌هایی موسوم به «hot zones» استفاده می‌شود که گستردگی و شعاع نفوذ بیشتری دارند. با توجه به همپوشانی این ایستگاه‌ها، کاربران دیگر مجبور به ثابت ماندن در یک نقطه برای اتصال به شبکه نیستند و با خیالی آسوده می‌توانند ضمن قدم زدن یا حتی مسافرت درون‌شهری از خدمات متنوع اینترنتی بهره ببرند. این بدان معناست که شما اینترنت را همیشه در جیبتان خواهید داشت.
مقامات شرکت اینتل اظهار امیدواری کرده‌اند که دسترسی به wimax ثابت تا پایان سال جاری و بهره‌مندی از استانداردهای wimax بسیار تا پایان سال 2006 میلادی امکان پذیر شود.
همچنین قرار است تا کاربران رایانه‌های نوت‌بوک از اواخر سال آینده و مالکان رایانه‌های جیبی و PDA از اواخر سال 2007 بتوانند از این فناوری منحصر به فرد بهره‌مند شوند.
در حال حاضر تعدادی از شرکت‌های دست‌اندرکار فناوری برای نصب امکانات مورد نیاز برای استفاده از این فناوری در حال مذاکره هستند. به عنوان مثال شرکت آلکاتل ساخت تجهیزات مبتنی بر استاندارد 802.16REVD را آغاز کرده و به گفته مقامات این شرکت با این کار درصدد جلب نظر صاحبان مشاغل کوچک و متوسط است. انتظار می‌رود تا تلاش‌های آلکاتل در این حوزه تا اواسط سال 2006 به نتیجه برسد.
بد نیست در پایان به این نکته هم اشاره کنیم که اقبال wimax منحصر به آمریکا نیست و در آسیا، کشورهای سنگاپور و ژاپن به پیشتازان استفاده از این فناوری مبدل شده‌اند

تفاوت هاي دو تكنولوژي بيسيم Wi-max و Wi-Fi  :

Wi-max، تكنولوژى پهن باند Wireles، دارد جهان را تسخير مى‌كند. Wi-max نسخه برد بلند تكنولوژى Wi-Fi است كه به كامپيوترهاى نزديك به ايستگاه‌هاى كوچك اجازه مى‌دهد، بدون آنتن از امواج اينترنت استفاده كنند. در حالى كه برد Wi-Fi محدود به چند متر است در تئورى Wi-max مى‌تواند بيش از ده كيلومتر عمل كند و به منطقه وسيع پيرامون اجازه ‌مى‌دهد تا از اينترنت Wireless استفاده كنند. بنابراين اين ادعا كه Wi-max باعث دستيابى و دسترسى 5‌ميليارد نفر كه در حال حاضر فاقد اينترنت هستند، مى‌شود يا اينكه به موبايل‌هاى گرانقيمت3 G سرويس و خدمات ارائه مى‌دهد، ادعاى گزافى است.

واقعيت اين است كه درباره Wi-max تا حد زيادى مبالغه و اغراق شده است بر خلاف ادعاهاى چند شركت كه در حال حاضر تكنولوژى Wi-max عرضه مى‌كنند، تعداد واقعى طرح‌هاى wi-max كه در بازار موجود است، دقيقا صفر است. به اين دليل كه گردهمايى Wi-max، يك سازمان مشخص كه اين تكنولوژى را تحت داشته و كنترل مى‌‌كند، هيچ گونه طرح جديدى را با برچسب و عنوان Wi-max تائيد نكرده است.

در 24‌ژانويه همين سازمان اعلام كرد كه آزمايش پيش از صدور گواهينامه در ماه جولاى آغاز مى‌شود كه به اين معناست كه اولين طرح‌هاى Wi-max فقط تا پايان سال، شش ماه ديرتر از حد انتظار در دسترس خواهد بود.

به همين دليل سازندگان تجهيزات فقط مى‌توانند تجهيزات پيش‌ساخته و< wi-max آماده‌اى> را عرضه كنند كه با طرح‌هاى wi-max كه بعدا ارائه مى‌شود، سازگار باشد، چيزى كه شركت‌هاى سازنده قطعات قول داده‌اند.

اين اغراق و مبالغه‌گويى در حال حاضر موجب شك و ترديد زيادى درباره چشم‌انداز اين تكنولوژى شده است. يكى از مديران يك كمپانى بازاريابى مى‌گويد كه من فكر نمى‌كنم كه فضا خيلى هيجان‌انگيز و داغ باشد، بلكه حتى ممكن است نتوانيم به وعده‌هايمان هم عمل كنيم او مى‌گويد كه اين تكنولوژى اساسا به وسيله شركت‌هاى تله‌كام استفاده مى‌شود تا در مناطق روستايى سوراخ‌ها را در اينترنت پهن باند پوشش دهد.

در مناطق شهرى تكنولوژى wi-max معنايى ندارد، زيرا در مقايسه با كابل و DSL غير اقتصادى است. يكى از تحليلگران در كمپانى IDC معتقد است كه اين تكنولوژى به لس‌آنجلس، نيويورك و لندن راه پيدا نخواهد كرد.

اين تكنولوژى براى استفاده در كشورهاى در حال توسعه نيز پرهزينه و گران قيمت است، زيرا طرح‌هاى دستيابى wireless (كه بايد خارج از ساختمان كار گذاشته شود) حدود 500دلار هزينه در بردارد، در حاليكه ساير ارتباطات Wirelen از قبيل شبكه‌هاى تلفن همراه، راه‌هاى ارزان‌ترى براى ارتباط به اينترنت محسوب مى‌شوند.

طرفداران سرسخت wi-max كه مهم‌ترين آنها كمپانى اينتل است، معتقد است، اين تكنولوژى وقتى اوج خواهد گرفت كه به جاى طر‌ح‌هاى ثابت بر روى تلفن‌هاى همراه كارگذاشته شود. نسخه جديد wi-max، كه هنوز نهايى نشده است، تلفن‌هاى همراه را دربر دارد و تكنولوژى را ارائه مى‌دهد كه هم كوچك است و هم به اندازه كافى كارايى دارد تا در لپ‌تاپ‌ها به كار گرفته شود.

آلن مورنى، كارشناس wi-max در كمپانى اينتل، خوش‌بينانه معتقد است كه قطعات Wi-Max براى لپ‌تاپ‌ها در اواخر سال2006 در دسترس خواهد بود كه صرفا 10درصد بيشتر از قطعات Wi-Max امروزه قدرت خواهد داشت.

اينتل Wi-Max رابه عنوان منبع موعود براى رشد آينده محسوب مى‌كند. قطعات ساخته شده توسط اينتل را اكثريت كامپيوترهاى شخصى در جهان استفاده مى‌كنند و كمپانى‌ آرزو دارد تا در طرح‌هاى موبايل همچنين فروشى را تجربه كند. Wi-Max در صورتى توسعه و گسترش پيدا خواهد كرد كه قيمت آن كاهش پيدا كند. سازندگان قطعات و تجهيزات درباره توسعه و گسترش Wi-Max روى اينتل حساب مى‌كنند. اما اينتل در تحويل به موقع قطعات و تجهيزات سابقه خوبى ندارد. از طرف ديگر هنوز آشكار نيست كه چه ميزان تقاضا براى موبايل‌هاى Wi-Max وجود دارد. كمپانى Carlton Oneal بزرگ‌ترين سازنده Wireless ثابت معتقد است كه بازار ايستگاه‌هاى موبايل بيش از 55ميليارد دلار در طول يك سال است. <روياى بزرگ همگانى كردن Wi-max در سراسر كره زمين و گرفتن 50ميليارد دلار است. اين قطعا روياى بزرگ است.>

در حالي كه شركتهاي مخابراتي جهان در حال آزمايش يك سامانه اينترنت بي‌سيم پرسرعت به جاي اينترنتهاي پر سرعت كابلي و "دي اس ال" هستند، شركت "اينتل" نخستين تراشه استفاده‌كننده از اين فن‌آوري موسوم به "واي‌مكس "  Wimax را عرضه كرد.

به گزارش خبرگزاري رويترز از "سانفرانسيسكو"، بزرگترين شركت توليد كننده پردازنده‌هاي رايانه‌اي جهان "اينتل" اميدوار است فن‌آوري اينترنت بي‌سيم پر سرعت "واي‌مكس" همانند فن‌آوري اينترنت بي‌سيم قبلي با نام "واي-فاي"(‪ (Wi-Fiكه داراي برد كوتاه‌تري بود، بتواند محبوبيت زيادي كسب كرده و سود سرشاري را نصيب شركتهاي ارائه‌دهنده آن كند.

مسوولان "اينتل" عقيده دارند فن‌آوري اينترنت بي‌سيم پر سرعت "واي‌مكس" احتمالا در مناطقي كه اشتراكهاي پرسرعت كابلي و يا "دي اس ال" اينترنت در دسترس نبوده و يا بهاي زيادي دارند، سبب افزايش فروش رايانه‌هاي شخصي خواهد شد.

تراشه جديد اينتل با نام "روزديل" Rosedaleداراي قيمت ‪ ۴۵دلار است و در تجهيزات خانگي دريافت‌كننده سيگنالهاي اينترنت پرسرعت "واي‌مكس" مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

به گفته "اسكات ريچاردسون" مدير بخش تجاري اينترنت بي‌سيم و پر سرعت شركت "اينتل"، تجهيزات دريافت سيگنالهاي فن‌آوري "واي‌مكس" احتمالا در ابتدا داراي بهاي زيادي خواهند بود اما "اينتل" همگام با شركتهاي توليد كننده تجهيزات شبكه‌هاي رايانه‌اي تلاش مي‌كند تا بهاي اين تجهيزات را از ‪۳۰۰ تا ‪ ۵۰۰دلاري فعلي، به زير ‪ ۲۰۰دلار برساند.

بر خلاف فن‌آوري قديمي‌تر "واي-فاي" كه تجهيزات آن مي‌تواند براي تمام فضاي يك خانه و يا اداره سيگنالهاي اينترنت پر سرعت را ارسال كند، با كمك فن‌آوري "واي‌مكس" مي‌توان با استفاده از ايستگاه‌هاي ارسال‌كننده در سطح يك شهر، تمامي آن شهر را زير پوشش اينترنت بي‌سيم پرسرعت قرار داد.

كاربران اين سامانه بايد از تجهيزاتي مشابه دستگاه‌هاي "مودم" از نوع كابلي و يا "دي اس ال" كه به تراشه‌اي نظير تراشه "روزلين" جديد اينتل مجهز شده‌اند استفاده كرده و سيگنالهاي اينترنت پرسرعت و بي‌سيم "واي‌مكس" را دريافت كنند.

شركت "اينتل" و برخي ديگر از شركتهاي پشتيباني‌كننده از فن‌آوري جديد "واي‌مكس"، در حال كار روي استاندارد جديدي از اين فن‌آوري هستند كه مي‌توان از آن در تلفنهاي همراه نيز بهره گرفت و به گفته كارشناسان اين فن‌آوري حتي مي‌تواند تهديدي براي شركتهاي ارائه‌كننده خدمات تلفن همراه محسوب شود.

گفتني است حمايت "اينتل" از فن‌آوري قديمي‌تر اينترنت بي‌سيم "واي-واي" در تراشه‌ها و چيپ ست "سنترينو" ويژه رايانه‌هاي "لپ‌تاپ"، در چند سال اخير اين فن‌آوري اينترنت بي‌سيم پر سرعت با برد كوتاه را به يك استاندارد جهاني براي استفاده در ادارات، منازل، كافي‌نتها و اماكني نظير آن بدل كرده‌است.

منبع : روزنامه شرق - IT IRAN - انجمن P30world